– – –

Vorige week dinsdag schreef ik mijn laatste blogbericht en daarna is er veel gebeurd. Een aantal mooie ervaringen, maar ook veel perikelen en verhuizingen… wel een keer of vier.. Eerst maar eens de slechte ervaringen uit de weg ruimen, kunnen we daarna weer zonnig verder.

Zoals ik toen schreef, was ik door de problemen met de watervoorziening in het KNIR tijdelijk verhuisd naar de Denen. Daar was het heel erg stil, zo stil dat ik er niemand tegenkwam en me er heel onbehaaglijk ging voelen. Zoals in zo’n enge film dat iemand terecht komt in een verlaten hotel in de bergen en daar niemand aantreft, enzovoorts. Ik ben toen teruggegaan naar het KNIR, ook omdat we de mogelijkheid hadden beneden in de Foresteria te douchen omdat de grote cursusgroep ’s ochtends vroeg wegging.

Vrijdag kwamen er mensen om de waterleiding te repareren maar helaas was het lot ons niet gunstig gezind want daarbij raakten ze een elektriciteitskabel waardoor er kortsluiting werd veroorzaakt en het hele instituut ineens zonder stroom zat. Toen dit ingewikkelder bleek dan een snelle reparatie kon verhelpen, werd besloten iedereen ‘uit huis’ te plaatsen. Wederom heb ik dus mijn spullen gepakt en ben ik met drie anderen naar een hotel in de Via Firenze gegaan.

Helaas was het hotel nou niet bepaald van hoge kwaliteit, Fawlty Towers was er niets bij 😦 De wasbak lekte, het water van de douche stroomde de kamer in, de lichtknopjes kwamen de muur uit en iemand was de hele nacht door zijn longen er uit aan het hoesten, dwars door mijn oordoppen heen. Zaterdagochtend heb ik mijn spullen dus weer ingepakt en ben ik op weg gegaan terug naar het KNIR.

In het instituut was er nog steeds geen water en geen stroom en de verwachting was dat het nog wel enige tijd zou gaan kosten voor eea verholpen zou zijn. Geconfronteerd met al deze tegenslagen heb ik toen uiteindelijk maar besloten mijn koffer definitief in te pakken en terug te gaan naar huis.

Geen fijne beslissing en geen fijne manier om weg te gaan van de plek waar ik zo graag ben en zo veel fijne mensen werken.

Gelukkig zijn op het KNIR inmiddels alle problemen verholpen en bij deze ben ik het verhaal ook kwijt dus kunnen we ons gaan wijden aan mooiere zaken!