Nog even wachten…

Het is bijna zover: over een week opent de tentoonstelling over Caspar van Wittel in Kunsthal KAdE in Amersfoort!

https://www.kunsthalkade.nl/nl/tentoonstellingen/caspar-van-wittel-de-ontdekking-van-een-hollands-meester-in-italie

Vandaag mocht ik al een kijkje komen nemen bij de voorbereidingen die natuurlijk in volle gang zijn. De eerste werken zijn binnen en krijgen een mooi plekje aan de muren of in de vitrines en naast de ingang is vandaag een grote aankondiging geplaatst.

Het schilderij van Piazza Navona op de aankondiging komt uit de collectie van Museo Thyssen-Bornemisza en is een van mijn favorieten (zie ook mijn eerdere blog over Piazza Navona). In de tentoonstelling komt deze naast de ontwerptekening te hangen die Van Wittel hiervoor maakte. Die tekening is afkomstig uit de collectie van de Biblioteca Nazionale Centrale in Rome waar maar liefst 53 van deze grote tekeningen bewaard worden. Het zal straks fantastisch zijn om de twee naast elkaar te kunnen zien en met elkaar te kunnen vergelijken. Dit is nog niet eerder voorgekomen. En dit nog afgezien van het feit dat dit sowieso al een historische tentoonstelling wordt omdat voor het eerst de werken van Van Wittel naar Nederland komen!

In de tentoonstelling zullen zowel veel (ontwerp)tekeningen te zien zijn als schilderijen, een mooie combinatie (oké, ik mag niet te veel opscheppen over Van Wittel natuurlijk, maar zijn talent blijkt echt uit beide). De tekeningen komen voor een groot deel uit twee Italiaanse verzamelingen, zoals gezegd die uit het Rome en daarnaast uit de collectie van het Museo Nazionale di San Martino in Napels. De schilderijen komen van allerlei kanten, natuurlijk uit Italië maar ook uit Engeland en Spanje en zelfs een uit Frankrijk. Een serie van zes schilderijen die al was gearriveerd en geplaatst, is afkomstig uit Sevilla, uit de Medinaceli-collectie. Voor mij een groot genoegen om deze schilderijen weer terug te zien nu ze schoongemaakt en wel in de tentoonstelling te zien zullen zijn. In Sevilla waren ze lastig te bekijken omdat ze samengepakt op een wand hingen in een slecht verlichte salon die vol stond met meubilair. Ik heb toen zelfs met het licht van mijn mobiele telefoon op een paar schilderijen moeten kijken omdat bepaalde details anders niet zichtbaar waren. Dat is ook het leuke aan het doen van onderzoek, ik kom op allerlei plaatsen en ontmoet veel verschillende mensen. Zo is de dame in Sevilla die mij destijds de schilderijen liet zien me zeker bijgebleven om haar vriendelijke houding en haar bereidwilligheid mij onder de omstandigheden zo veel mogelijk tegemoet te komen. Het lijkt soms wel of ik in het kader van mijn onderzoek alleen maar aardige mensen ontmoet! Daarbij moet ik wel opmerken dat mijn keuze om Italiaans te gaan leren me daarbij veel heeft geholpen. Ook vandaag weer kon ik een woordje Italiaans gebruiken toen de Italiaanse gasten die werken kwamen brengen niet allemaal even goed Engels bleken te spreken.

Natuurlijk verheug ik me enorm op de tentoonstelling (ik zou wel in een kampeerbedje in KAdE willen gaan logeren 😉 ) en ik ga de komende periode proberen via dit blog wat meer achtergrondinformatie te geven over de werken die te zien zullen op de tentoonstelling en meer te laten weten over activiteiten rondom de tentoonstelling.

Maar voor nu… nog even wachten…