Palazzo Barberini

Er is altijd een goede reden om Palazzo Barberini te bezoeken. Is het niet dat hier de Galleria Nazionale d’Arte Antica is gevestigd, is het wel dat het een prachtig gebouw is. Het is het ultieme barokpaleis met een enorme oppervlakte van 12.000 m2, 187 kamers en 11 trappen(huizen). Oorspronkelijk stond op deze plek een villa van de Sforza-familie die werd opgekocht door Maffeo Barberini (1568-1644) nadat hij in 1623 was verkozen tot paus Urbanus VIII. De aankoop deed hij voor zijn drie neven, Taddeo, Francesco en Antonio Barberini. De meest gerenommeerde kunstenaars van de tijd werden in de arm genomen om de villa om te bouwen tot paleis. Carlo Maderno (1556-1629) bedacht de lay-out, het paleis heeft de vorm van een H met daaromheen een grote tuin. De grote centrale hal die twee etages hoog is en het vierkante trappenhuis zijn van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680). In de hal werd door Pietro da Cortona een enorm plafondfresco geschilderd, de “Triomf van de Goddelijke Voorzienigheid”, om de wereldlijke en spirituele autoriteit van het Barberini-pontificaat te vieren (let vooral ook op de drie Barberini-bijen, alom aanwezig in het paleis zelf maar dus ook prominent op het plafond):

Maar een van de mooiste dingen is toch wel het helix-vormige trappenhuis van Francesco Borromini (1599-1667):

Een andere bijzonder goede reden om te gaan is dat het museum een aantal Van Wittels in de collectie heeft. Daarover later meer want de reden dat we er gisteren waren, was dat het nu tijdelijk mogelijk is de appartementen te bezoeken op de derde etage. Deze appartementen zijn in de 2e helft van de 18e eeuw ingericht door prinses Cornelia Costanza Barberini en haar man prins Giulio Cesare Colonna di Sciarra en zijn perfect bewaard gebleven.

Als je vanuit de appartementen naar buiten kijkt kun je de achterzijde van het paleis zien waar eens de keukens waren (linkerfoto) en aan de andere kant het deel waar nog steeds iemand woont van de familie, de huidige prinses Barberini (rechterfoto):

Dat de familie er nog woont, is niet verwonderlijk misschien maar het kon soms raar lopen in het zeventiende-eeuwse Rome. Na de dood van Urbanus VIII (in 1644) werd het paleis namelijk geconfiskeerd door zijn opvolger, paus Innocentius X. Deze Pamphili-paus had nogal wat te verhapstukken met de Barberini-neven, deze laatsten vluchtten zelfs tijdelijk naar Frankrijk. Uiteindelijk werden de geschillen bijgelegd (eerder voor de lieve vrede dan echte vrede want de Franse kardinaal Mazarin dreigde troepen naar Italië te sturen) en werd in 1653 werd het paleis aan ze teruggegeven.

De Italiaanse staat verwierf het paleis in 1949, samen met 112 kunstwerken, direct van de familie en vestigde er een museum in. Dit museum is sinds kort met de Galleria Corsini samengegaan en het geheel is nu de Gallerie Nazionale geworden.